„O TOMIŁA baśń”
Dawno, dawno temu w pewnej maleńkiej wiosce gdzieś daleko, a może całkiem blisko żyła sobie dziewczynka o wdzięcznym imieniu – Tomiła. Była sierotą i od urodzenia wychowywali ją babcia – Chwalisława i dziadek – Chwalimir.
Codziennie Tomiła pomagała swoim kochanym
dziadkom. Zbierała z babcią grzyby, a z dziadkiem uwielbiała łowić ryby.
Pewnego razu – często widywany we wsi – starzec spotkał w lesie
niewielką istotkę o tajemniczym imieniu – Biała Istota.
Myślał, że to dziecko, które zabłądziło w lesie, więc postanowił odprowadzić
„zabłąkaną” do wioski. Niestety była to zła i fałszywa – znana mieszkańcom
osady - mściwa leśna nimfa, która była przywódczynią Mirogniewów – okrutnych krasnoludów.
Wszyscy wiedzieli, że wpuszczona do wioski, przysporzy wielu nieszczęść. Staruszek nie mógł tego wiedzieć. Biała Istota od razu powiadomiła swoich kompanów, a niewidoma i głucha starowina, niestety wpuściła do wioski Mirogniewów.
Krasnoludy od razu wykonali rozkaz Białej i rzucili na osadę klątwę nieurodzaju. W jednej chwili wszystko co rosło na polach, zamieniło się w chwasty, a ziemia przemieniła się w piach. Tomiła, która kochała przyrodę, nie mogła się z tym pogodzić. Powiedziała wszystkim mieszkańcom wioski, że znajdzie sposób na odczynienie czarów.
Skoro świt wyruszyła w towarzystwie
dziadka Chwalimira w poszukiwaniu indiańskiego wodza Dobrowieścia, który według
pradawnej legendy zawsze służył pomocą biednym
i potrzebującym.
Po kilkudniowej tułaczce Tomiła i Chwalimir trafili do
rezerwatu wodza, który po wysłuchaniu dziewczynki, podarował jej magiczny
talizman – platynowe oko sokoła.
Po powrocie do wioski dziewczynka,
używając indiańskiego oka sokoła, zahipnotyzowała Białą Istotę i
Mirogniewów.
Najsilniejsi z wioski
posadzili krasnoludy i nimfę na konie i wypędzili z niej „gdzie pieprz rośnie”.
Nigdy już nie pojawili się w okolicy. Podobno zginęli w czeluściach przepaści.
Cała natura, w mgnieniu oka, z powrotem
narodziła się do życia. A Tomiła z dziadkami i wszystkimi mieszkańcami, z
wielkim przepychem, świętowali jeszcze przez kilka dni, a potem żyli długo i szczęśliwie,
aż do końca swoich dni…
Na temat 1/1; nieokreślony czas i miejsce 1/1; fantastyka 1/1; motyw wędrówki 1/1; magiczne przedmioty 1/1; uosobienie 0/1; kontrast 1/1; dobro i zło 1/1; szczęśliwe zakończenie 1/1; język 3/3; ortografia 2/2; interpunkcja 1/1; dodatkowe +0,5 obrazki, gra słów 0,5.
OdpowiedzUsuń